Watersnoodmuseum

De caissons bij Ouwerkerk zijn een tastbare herinnering aan de watersnoodramp van 1953. En een plek om de historie door te geven aan de volgende generaties. In dit museum vindt je een overzicht van de gebeurtenissen voor, tijdens en na de ramp d.m.v. een expositie die verschillende thema’s behandeld.

Het museum is gevestigd in een van de vier caissons die zijn gebruikt voor het sluiten van het laatste gat in de dijken na de overstroming. Het sluiten vond plaats op 6 november 1953. De caissons die hiervoor werden gebruikt waren afkomstig uit Engeland en oorspronkelijk bestemd voor de landing van de geallieerden in Normandië.

Caissons
Caissons zijn eigenlijk betonnen boten. Deze zogenaamde Phoenix-caissons zijn 60 meter lang, 20 meter breed en 20 meter hoog. Na op hun plaats te zijn gebracht, werden ze gevuld met zand. De caissons zijn gemaakt voor een landing bij Oostende (Belgie) die overigens nooit is door gegaan. Bij binnenkomst loop je over ruim dertien meter zand dat achterin het caisson nog goed zichtbaar is.

Overzicht van de ramp
Het museum probeert een beeld te geven van wat er is gebeurd na de overstroming van 1 februari 1953. Een videopresentatie toont de weergave van de journaalbeelden van toen, zoals de overstroming, de redding, de hulp en de wederopbouw. In een huiskamer zie je (denkbeeldig ) hoe hoog het water stond. Op de leestafels vind je een groot aantal mappen met verhalen en verslagen uit kranten en tijdschriften. Evenals verhalen van kinderen en mappen met foto's en verslagen uit diverse dorpen.

Natuurgebied
Voor 1 februari 1953 werd de omgeving waar de ramp zich heeft afgespeeld gekenmerkt als een zeedijk met daarachter een typisch Zeeuws landschap. Na het dichten van de dijken is in dezelfde omgeving in de loop van de daaropvolgende jaren een prachtig natuurgebied ontstaan. Rond de ontstane diepe kreken is bos aangeplant met wandelpaden. Op enkele honderden meters achter de caissons vind je de Oosterschelde met zijn getij en zijn vele vogels.