Vlissingse boemerang

Fiets door het enige gebied van Zuid-Beveland waar de duinen zich nog spontaan en op natuurlijke manier vormen en verken de zanden van het strand De Kaloot. Hier kan je uitstekend op fossielenjacht, want oeroude schelpen van tweekleppigen, slakken en armpotigen spoelen hier regelmatig aan. Wie geluk heeft, vindt een haaientand, een roggestekel of een walvisbotje. Soms spoelen er zelfs botfragmenten aan van zoogdieren die miljoenen jaren geleden de aarde overheersten, zoals de wolharige neushoorn. Deze geschiedenis staat in scherp contrast met de industriële realiteit van vandaag de dag. Het strand strekt zich drie kilometer lang uit, tussen de Sloehaven en de kerncentrale van Borssele. Als je goed kijkt zie je in de verte nog de windturbines staan, die worden gebruikt voor het opwekken van energie.

Vertrek richting de St. Nickolas kapel, dit intieme kerkje werd gesticht door The Mission to Seamen, die verbonden was aan de Angelicaanse kerk. De tegenwoordige organisatie, Mission to Seafarers, richt zich op het opvangen van zeelieden. Het zal je dan ook niet verbazen dat de kapel gewijd is aan Sint Nicolaas, de beschermheilige van de zeevaarders. Een kilometer verder, bij de monding van het voormalige kanaal van Welzinge dat toegang gaf tot de haven van Middelburg, staat Fort Rammekens. Het fort werd vroeger ook wel Zeeburg genoemd en het was in 1496 nog geen fort, maar een baai waar schepen aanmeerden. Het is het oudste, nog bestaande zeefort van West-Europa. Fort Rammekens werd in 1547 gebouwd ter bescherming en controle van de drukke scheepvaartroutes naar Antwerpen en Middelburg. De vesting is over de toenmalige zeedijk heen gebouwd in de vorm van ruit. Er werd een bastion, met dikke muren waarin kanonnen geplaatst konden worden, opgetrokken dat op de Westerschelde gericht was. Aan het uiteinde van de muren waren halfbastions met kanonnen gebouwd, die in de tijd na Napoleon een aarden dekking kregen. Bij de bouw van het fort werd veel natuursteen gebruikt, omdat dit beter tegen het zoute water bestand was en ter verdediging kreeg het fort aan de kant van het binnenland een slotgracht. Fort Rammekens is na 1560 in handen geweest van de Spanjaarden, de Fransen en de Engelsen, maar in 1814 werd het weer definitief Nederlands bezit. De verdedigende functie werd in 1869 opgeheven, maar bleef in gebruik als kruitmagazijn. Wanneer je de boemerang bijna voltooid hebt, zie je in Borssele molen Hoop en Verwachting staan. Deze achtkante grondzeiler werd in 1714 gebouwd om een omgevallen standerdmolen te vervangen. Hoewel de molen werd gebouwd in opdracht van de gemeente Goes, werd de molen particulier bezit en is dat tot 1976 gebleven. De toenmalige molenaar kwam in dat jaar op het molenerf bij een ongeval om het leven en de molen werd in 1980 door de gemeente gekocht. De korenmolen is nog steeds maalvaardig.