Terug naar Srebrenica
Hij vertelt hoe ze de vrede moesten bewaren. Hoe dat onhaalbaar bleek. Hoe de val van Srebrenica niet alleen een historische tragedie werd, maar ook een persoonlijk keerpunt. Hoe hij keuzes moest maken die niemand ooit zou moeten maken. En hoe die paar maanden hem voorgoed hebben veranderd.
Dertig jaar later staat hij daar. Niet als held, niet als slachtoffer, maar als mens. Met verhalen die blijven schuren, met hoop die steeds opnieuw gevoed moet worden, en met een stille daad van verzet: iets terugdoen. Omdat niets doen geen optie meer is.
Dit stuk raakt. Niet alleen omdat het terugkijkt, maar juist omdat het nú zo actueel voelt. Terwijl wij 80 jaar vrijheid vieren, kijken we ook naar plekken waar die vrijheid ver te zoeken is zoals in Gaza, in Oekraïne. AF – terug naar Srebrenica stelt lastige vragen: “Wat deed ik? Wat liet ik na? Wat kan ik nog doen?” en laat je achter met een brok in je keel, maar ook met een sprankje hoop. Het is een verhaal dat je bijblijft, een voorstelling die je niet zomaar naast je neerlegt.
