Winterswijk

Het Nationaal Landschap Winterswijk is zo’n 22.000 hectare groot en bestaat vooral uit prachtige halfopen gebieden met afwisselende kleine percelen en grote essen. Hier en daar zie je wat bosjes, lanen of houtwallen en heel af en toe kom je zelfs wat hoogveen tegen. Vooral de grote open steengroeve bij Ratum is bijzonder, omdat hier nog geologische afzettingen uit het Tertiair zijn gevonden die relatief dicht bij het oppervlak lagen. Het Meddose Veen en het Korenburgerveen zijn natuurreservaten iets te noordwesten van Winterswijk. Het is voor een groot deel worden de venen beheerd door de Vereniging Natuurmonumenten. Hoogveen, moerasbos, heide en voedselarme graslanden kenmerken het landschap. In het gebied groeit onder andere wollegras en je kijkt uit over eindeloze gele zeeën van gekroesde melkdistel. Twee vogelsoorten die je er veel terug vindt zijn de kleine bonte specht en de havik. In de moerassige gebieden kun je hier en daar een ringslang tegenkomen. De eerste is de Molen van Sellink (romp/restant), die je in Meddo ziet staan. Deze windmolen werd gebouwd in 1873 om graan te malen. De molen werd vernoemd naar de eerste molenaar, Jan Hendrik Sellink. De molen is altijd eigendom geweest van nabestaanden van de molenaar en is zelfs nu alleen de romp resteert, dat nog. In wat ooit een ronde, stenen beltmolen was, is een mengvoederfabriek gevestigd. In Winterwijk is De Bataaf (romp/restant) te bekijken. In 1801 werd deze molen gebouwd om graan te malen en hij bleef in bedrijf tot 1958. De houten achtkante beltemolen had twee koppels maalstenen, maar is vanaf 1964 onttakeld. In dat jaar werden de wieken en het gaande werk verwijderd. De molen is daarna nog wel als opslagplaats gebruikt.