Valkenburg
Fietsen door Limburg betekent fietsen over heuvels, naar pieken en dalen, van de ene markante plek in de geschiedenis naar de volgende want de cultuur en natuur in Limburg zijn van hoge kwaliteit. Zo zijn er verschillende prachtige historische kastelen te vinden, zijn de eeuwenoude watermolens goed behouden gebleven en door de nabije ligging van Maastricht, Valkenburg en het Drielandenpunt trekt de streek veel toeristen. Deze tocht leidt naar de bekende toeristische trekpleister Valkenburg en onderweg kom je langs veel kleine kerkdorpjes, waar je een goed gevoel krijgt van het buitenleven in Limburg.
Op het plateau van Margraten kom je bij de vroegere nederzetting Reijmerstok waar je sporen uit de middeleeuwen aantreft. Eerst passeer je voormalige herenhoeve dat vroeger bekend was onder de naam Bokkenheufke. Ruim voor de Tweede Wereldoorlog is de naam vervangen door ´de Puthof´. Op de mooie binnenplaats kan je lekker even de benen te strekken.
Achter de Bokkenheufke ligt ook herenhuis de Obbendorf. Het huis is voornamelijk uit de 18e eeuw maar het slanke torentje stamt nog uit 1677.
We laten Reijmerstok achter ons en vertrekken naar Valkenburg waar je de Oude Molen, ook wel Banmolen genoemd, kan bewonderen. Het exacte bouwjaar is onbekend, maar men weet wel dat in 1860 het deel van de molen dat op de linkeroever lag, is afgebroken. Er werd een groot molengebouw van mergelsteen voor in de plaats gezet. In 1901 brandde de watermolen af, waardoor hij herbouwd moest worden. Daarbij werd de gelegenheid aangegrepen om het waterrad te vervangen door een turbine, die in 1919 geleverd werd. Toen de Oude Molen in 1960 stil kwam te staan raakte hij in verval. Sinds 1984 maalt het Rijksmonument weer op biologische wijze tarwe. Ook wordt de molen gebruikt om elektriciteit mee op te wekken.
Bovenop de Heunsberg torent de kasteelruïne Valkenburg boven de stad uit. Sinds 1115 heeft op deze plaats altijd een fort gestaan. Franse troepen waren er in 1672 gelegerd maar die werden uiteindelijk verdreven. Om te voorkomen dat de Fransen het fort opnieuw als bruggenhoofd zouden gebruiken, gaf stadhouder Willem III de opdracht om het fort op te blazen. Na een enorme stadsbrand in 1773 werd de ruïne verder ontmanteld omdat de stenen nodig waren voor de wederopbouw van de stad . De ruïne is uit mergelsteen opgetrokken wat restauratie vandaag de dag zowat onbetaalbaar maakt.
Aan de oostzijde van het gehucht Strabeek, zie je het goed Strabach staan. Deze besloten hoeve ligt aan een beekje dat in de Geul uitmondt. De oostkant van de historische hoeve werd uitgebouwd tot herenhuis. Omdat er geen sporen zijn van een gracht om de hoeve, is er waarschijnlijk geen versterkt huis gebonden geweest aan de hoeve, hoewel dit vroeger wel gebruikelijk was. De hoeve komt al voor op een kadastrale kaart uit 1825. Op het terrein staan nog meer gebouwen, die allemaal opgetrokken zijn uit mergel. Deze gebouwen werden allemaal in 1838 gebouwd.
Chateau Sint Gerlach werd in de twaalfde eeuw als klooster gebouwd. Er hebben zich nogal wat vreemde nationaliteiten in gevestigd. In de tachtigjarige oorlog heeft Lodewijk van Nassau het klooster compleet verwoest tijdens een veldtocht tegen de Spanjaarden. In 1661 kwam het klooster in Spaanse handen waarna het in 1786 pas weer in Hollands bezit werd. Pas in de negentiende eeuw werd het klooster omgebouwd tot kasteel en tijdens de tweede Wereldoorlog werd het kasteel bezet door de Duitsers, terwijl het na de bevrijding Amerikaanse militairen huisvestte. In 1994 is het kasteel gekocht door de huidige eigenaar welke meteen is begonnen met een enorme restauratie. Tegenwoordig is het complex een luxe hotel, restaurant en conferentieoord.
Vervolgens kom je in Bern, waar je de Geulhemermolen ziet staan. De middenslagmolen werd gebouwd in 1244 en werd gebruikt om koren te malen. In 1588 is de molen verpacht voor drie vaten goede rogge per week voor een periode van drie jaar. Een contract uit 1632 laat zien dat de pachtprijs uiteindelijk niet meer betaald werd in natura maar met geld, namelijk honderd rijksdaalders in termijnen van een half jaar. Sindsdien is de molen nog regelmatig verkocht, teruggekocht en geruild. Uiteindelijk kreeg Arnold Joseph Quaedvlieg het eeuwigdurend erfpacht van de molen. Om dit moment vast te leggen liet hij het jaartal 1768 op de molen zetten.
