Doornspijkse Heide

Je steekt de Doornspijkse heide en Oldebroekse heide over. Deze bos- en heidegebieden vormen het noordelijkste deel van de Veluwe en ze zijn in gebruik door Defensie. Door de geringe verstoring en de uitgestrektheid van het gebied is er een enorme veelzijdigheid aan flora en fauna ontstaan. Er groeien vele korstmossen en vaatplanten en er komen zeldzame sprinkhanen, vlinders en vogels voor. De jeneverbesstruwelen op de Doornspijkse heide zijn de enige plek in Nederland waar de jeneverbes uit zichzelf standhoudt. Je fietst door naar het historische pareltje Elburg, aan de oevers van het Veluwemeer en het Drontermeer. In de veertiende eeuw werd vanwege de talrijke overstromingen besloten dat Elburg moest worden verplaatst. De middeleeuwse vestingstad is daarna aan de tekentafel ontworpen en heeft daardoor een bijna helemaal recht stratenplan gekregen. Elburg is een van de best bewaard gebleven vestingsteden van Nederland. Rond 1400 werd de eerste verdedigingsgordel voltooid en in 1590 de vestingwerken. Elburg was een haast onneembare vesting geworden. Veel van die middeleeuwse gebouwen bepalen nu nog steeds het stadsbeeld. Het is een bijzonder en historisch plekje om op deze fietsroute heerlijk op je gemak doorheen te fietsen. De terugrit voert door de bossen van Boswachterij Nunspeet, langs open heide en koele bossen, wuivende sparren en grillige eiken. Rondom de plassen op de natte heide groeit paars-rode zonnedauw. In de bossen bij Nieuw-Soerel ligt het Verscholen Dorp. Hier zaten tijdens de Tweede Wereldoorlog anderhalf jaar lang bijna honderd onderduikers verborgen in een aantal primitieve hutten. Er zijn nu nog drie nagebouwde hutten te zien. Wie er op het goede moment bij is, kan op het laatste gedeelte van deze tocht genieten van het pimpelpaars van de heide. Via de heidegebieden Het Greveld en Middelbergen voert de rit weer terug naar het startpunt.