Breskens

Midden in een zeekleilandschap, in een lappendeken van polders met een agrarische boventoon, vind je het stadje Oostburg. Hier omheen liggen kreekgebieden vol orchideeën en graslanden die van oudsher het adellijke Huis de Hemptinne toebehoren. Oostburg is een modern stadje en historische gebouwen zijn er op één hand te tellen, maar dat maakt de overgebleven herenhuizen extra bijzonder. Leuke bezienswaardigheden dateren vooral uit halverwege de twintigste eeuw: de Protestantse Kerk en de 55 meter hoge watertoren werden in 1950 gebouwd, de Eligiuskerk dateert uit 1949 en het Raadhuis werd in 1957 geopend. Je hebt vanaf de parkeerplaats iets meer dan twaalf kilometer gefietst wanneer je langs de Molen van Aalbrechtse (romp/restant) komt. De ronde bakstenen molenromp staat in Cadzand. Deze stamt uit 1848 en wellicht herken je ondanks het feit dat de molen onttakeld is, nog wel het type: de Molen van Aalbrechtse was een grondzeiler. Ooit was dit een windmolen die koren maalde. Bijzonder aan de molen is dat ze was uitgerust met een kettingkruiwerk, dat alleen in Zeeuws-Vlaanderen en in Oost-Vlaanderen in molens geïnstalleerd werd. Rond 1920 werd dit kruiwerk vervangen door een staartkruiwerk en sinds 1931 staat de molen er onttakeld bij. Later werd ook de kap gedemonteerd. Het markante bouwwerk doet anno 2013 dienst als recreatiewoning. Een paar kilometer verderop dient de ideale locatie voor een pauze zich aan. Restaurant De Zeeuwse Kust heeft een ruim terras, van waar je lekker ver weg kunt kijken. Een warm of koud drankje gaat er vast wel in, maar wat dacht je van een lekkere verse pannenkoek of een stevig gerecht van de uitgebreide menukaart? Lunch of diner, dat maakt bij restaurant De Zeeuwse Kust niet uit. Zolang je er maar op en top geniet! Waar je ook kunt genieten is bij de Vuurtoren van Breskens (Nieuwe Sluis). Vernoemd naar de buurtschap Nieuwesluis, waar de toren sinds 1867 de Schelde bescheen, is dit de oudste nog bestaande gietijzeren vuurtoren van Nederland. De zwart-wit geverfde vuurtoren werd in 2011 gedoofd, maar vormt nog altijd een markant punt